1923- 1940 arası döneminin özellikleri:
- Dili sadeleştirme düşüncesinden dolayı konuşma dili ile yazı dili arasındaki fark ortadan kalkmaya başladı.
- Eğitim ve öğretimin yaygınlaşmasıyla okur yazar oranı arttı.
- Milli Edebiyat döneminde başlayan Anadolu’ya yöneliş hız kazandı.
- Hece ölçüsünü kullanmaya başladılar.
- Halkın dertlerini, problemlerini ve Anadolu’nun güzelliklerini işlediler.
- Anadolu efsanelerinden, masallarından ve mitolojiden yararlandılar.
- Halk arasında yaşayan her türlü kültür unsurunu sanat eserlerinde işlediler.
- Bu dönem sanatçıları; maniler, türküler, halk efsaneleri, masallar ve halk sanatlarının unsurlarını topladılar.
- 1940’a kadar olan dönem içinde ( Ahmet Haşim, Yahya Kemal gibi) bazı şairlerin aruz vezni ile sade şiirler yazdığını görüyoruz.
- Bu dönemde roman, hikaye, tiyatro, gezi ve hatırat türlerinde de bir sadeleşme, kültür varlıklarımızdan yararlanma göze çarparken
- ; roman ve hikayede gerçekçilik akımı ön plana çıkar.
- Romanlarda genellikle Cumhuriyet devrimleri, ağa- köylü, patron- işçi, kadın- erkek çatışması gibi konular işlenmişti.
- Milli Edebiyat döneminde önemli olan olay hikâyesi yerini durum hikâyesine bıraktı.
- Tiyatro hem metin hem de sahnelenme tekniği açısında oldukça ilerledi.
- Deneme, eleştiri gibi öğretici türler bu dönemde önem kazandı.
- Şiirde birçok akım ortaya çıkmıştır.
